Welkom in het voormalige
Zuiderzeestadje Blokzijl, nu gelegen aan de weg
van Emmeloord naar Steenwijk, op de grens van de
Noordoostpolder. Graag vertellen wij hier in 't
kort iets over het verleden en het heden.
Oorspronkelijk was Blokzijl een uitvoerhaven van,
voornamelijk, turf. Deze brandstof werd gewonnen
in de achterlanden, die nu het Nationaal Park
"De Weerribben" en Natuurreservaat "De
Wieden" vormen. De naam is afgeleid van
Blok(huys) bij een Zijl (Sluis, Verlaat,
Sas).
Blokzijl haven (Gastenfoto)
Als "Bloxiel" wordt de nederzetting al genoemd
in de 14e eeuw. Pas tussen 1581 en 1588 kreeg
Blokzijl zijn huidige structuur, gerangschikt
rond de binnenhaven, die omstreeks 1560 gegraven
werd. Blokzijl werd toen een vestingstadje, met
aarden wallen, gebouwd in opdracht van Prins
Maurits, in de strijd tegen de Spanjolen
(Tachtigjarige Oorlog). De veldheer Diederick van
Sonoy (die ook de vesting Bourtange bouwde en
o.a. verantwoordelijk was voor de versterking van
Alkmaar) was de ontwerper van wat men ook wel
noemde "De Schans".
Op het pleintje bij de
sluis staat het standbeeldje van "Kaatje"
(1672-1732). Als men met de linkerhand over
haar bronzen bolletje strijkt, kan dat geluk in
de liefde opleveren (zegt men). Met de rechter
zou het materieel succes kunnen betekenen. Maar
wanneer men met beide handen haar beroert, straft
ze de inhalige onmiddellijk.
Kaatje krijgt
wellicht ooit gezelschap van (de beeltenis van)
haar oude vriend Hilbert Kubbe. Deze vrijbuiter
wist een fortuin te verwerven door de schepen van
vijanden van "De Hollanden" te kapen. Hilbert
had eigen pakhuizen op het eiland Madagascar. Het
Groot Blokzijls Piratenkoor zingt daarover.
Aan de haven van Blokzijl treft men een kanon
aan. Vroeger waren er op de wallen meer van deze
kanonnen. Niet alleen voor oorlogsdoeleinden,
maar ook om het achterland te waarschuwen,
wanneer hoog water te verwachten viel. Bij
dreigende dijkdoorbraken schoot men meerdere
keren achtereen.
Blokzijl haven (Gastenfoto)
